ANTOINE DE GENEZER.

II. (Slot).

    Onze Belgisch-Limburgsche briefschrijver meldt ons:

In Jemeppe had M. Antoine eenen tempel gebouwd. Van uit zijn vertrekken kon hij op de tribuun komen, soort galerij waar hij zich aan zijn volgelingen vertoonde. In het midden hangt een zwart schild met zilveren boom. Tusschen de takken de woorden: „ Antoinistische godsdienst” en onder het schild de leuze : “De boom van de wetenschap van het zien van het kwaad”.

    Wij hebben reeds gezegd dat M. Antoine zijn loopbaan van genezer begon als spiriet. Met de dooden praten viel hem gauw te lastig, en in vlugschriften kondigde hij aan dat bij hem te vinden was genezing van alle ziekten, van het lichaam en van de ziel, en.... het volk kwam toegestroomd.
    Daar hij zag dat er wat meer noodig was om vertrouwen te winnen, begon hij een onschadelijk geneesmiddel voor de schrijven. Dit bracht hem in kennis met het gerecht: hij kreeg tweemaal 26 frs. boete.
    Hij liet zijn geneesmiddel varen en kondigde aan dat hij de macht bezat water, dat men hem bracht te magnetiseeren. Van alle kanten kwam men aandragen met flesschen en potten. M. Antoine met veel gebaren bracht er zijn magnetisme in, dat alle ziekten genezen moest.
    “Gij meent misschien dat de grenzen der lichtgeloovigheid bereikt waren? Bijlange niet! M. Antoine vond weldra dat gebaren maken te vermoeiend: hij deelde papiertjes uit. Die zoo'n papiertje kreeg, hoefde het slechts in een glas water te legger om dit te magnetiseeren en van alle mogelijke geneeskrachten te voorzien.
    Intusschen had de genezer een soort theorie uitgevonden van het geloof en de stroomingen. Er zijn slechte en goede stroomingen; M. Antoine kon die uiteen schakelen en gebruikte de goede om die personen te genezen die het geloof hadden in zijne leer. Hij gaf geen papiertjes meer hij legde de handen op aan de zieken.
    En ook dat vond de genezer weldra te afmattend. De tempel was opgebouwd en ziehier hoe een getuige de laatste werkmethode van M. Antoine afschildert.
    “Het is Zondag, 10 uren. De nieuwsgierigen en de vreemden zitten op de banken tegenover de tribuun. Voor de tribuun, zit aan een tafel, een volgeling van den meester. Hij staat op:
    – Onze goede Vader zal aanstonds komen. Alvorens te werken, begeeft hij zich in gebed. Eerbiedigt dit plechtig oogenblik. Sterk uw geloof, want allen die het geloof hebben zullen genezen of verlicht worden”.
    Een deur gaat open op de tribuun. M. Antoine komt uit zijn vertrekken: hij schijnt bezield; zijn oog staart in een onbekende wereld. Plechtig heft hij de handen op, steekt de armen uit, beweegt de vingers om over de aanwezigen al het magnetisme uit te storten dat hij verzameld heeft. Hij sluit de oogen en keert langzaam naar zijn vertrekken weer, zonder een woord gesproken te hebben. De volgeling staat weer recht:
    – De verrichting is afgeloopen. De personen die het geloof hebben, zijn genezen of verlicht”.
    De zitting is afgeloopen, andere toeschouwers worden binnengelaten en het spelletje begint weer van voren af.
    Hoe is het mogelijk zult gij weer vragen, dat daar duizenden om genezing kwamen? Och, de groote oorzaak is en blijft overal dezelfde. Is Parijs, de stad van het licht, niet de stad waar het stieltje van waarzegster het meest winstgevend is? Waar het geloof verzwakt, komt het bijgeloof in de plaats.
    Dan vindt men overal zieken die door de geneesheeren opgegeven zijn en die eene laatste poging willen doen.
    Van Jemeppe uit werd er drukke reklaam gemaakt heel de wereld door. De antigodsdienstige pers hielp mee naar best vermogen. Lourdes wordt dagelijks afgebroken, Lourdes waar iedereen vrijen toegang heeft en vrij de genezingen kan controleeren, Jemeppe wordt opgehemeld.
    Een Antoinist mag geen dokter aan zijn ziekbed dulden. Wie zal zeggen voor hoevelen dat voor schrift oorzaak was van den dood?
    Nu is de genezer dood, maar zijn vrouw volgt hem op. Hij heeft volgelingen in Brussel, Frankrijk, Duitschland, ja tot in Oostenrijk toe. Laat de tijd geworden: welhaast zal men van Antoine en zijn genezingen niet meer spreken. Alleen de waarheid tart den tijd.
                                                                    P. L.

Limburger koerier, 24 juillet 1912

Traduction :

ANTOINE LE GUÉRISSEUR.

II. (Conclusion).

    Notre correspondant du Limbourg belge nous rapporte :

A Jemeppe, M. Antoine avait construit un temple. De ses appartements, il pouvait venir à la tribune, sorte de galerie où il se montrait à ses disciples. Au milieu se trouve un panneau noir avec un arbre argenté. Entre les branches, les mots : "Culte Antoiniste" et sous le panneau, la devise : "L'arbre de la science de la vue du mal".

    Nous avons déjà dit que M. Antoine a commencé sa carrière de guérisseur en tant que spirite. Parler aux morts le dérangeait bientôt trop, et dans des pamphlets il annonçait qu'il y avait un remède pour toutes les maladies, pour le corps et l'âme, et.... les gens sont venus.
    Voyant que quelque chose en plus était nécessaire pour gagner la confiance, il a commencé une médecine inoffensive avant de l'écrire. Cela l'a fait remarquer auprès du tribunal : il a été condamné à deux amendes de 26 Frs.
    Il renonce à ses médicaments et annonce qu'il a le pouvoir de magnétiser l'eau, qui lui est apportée. Les gens venaient de tous les côtés avec des bouteilles et des bocaux. M. Antoine, par de nombreux gestes, a apporté son magnétisme, qui devait guérir toutes les maladies.
    "Vous pensez peut-être que les limites de la crédulité ont été atteintes ? En aucun cas ! M. Antoine s'est vite rendu compte que faire des gestes était trop épuisant : il distribuait des morceaux de papier. Ceux qui recevaient un tel morceau de papier n'avaient qu'à le mettre dans un verre d'eau pour le magnétiser et lui donner tous les pouvoirs de guérison possibles.
    Entre-temps, le guérisseur avait inventé une sorte de théorie de la foi et des fluides. Il y a des bons et des mauvais fluides ; M. Antoine pouvait les déconnecter et utiliser les bons pour guérir ceux qui avaient foi en sa doctrine. Il n'a plus donné de papiers, il n'a mis la main sur les malades.
    Et bientôt, le guérisseur a trouvé cela trop épuisant. Le temple a été construit et voici comment un témoin décrit la dernière méthode de travail de M. Antoine.
    "Nous sommes dimanche, à 10 heures. Les curieux et les étrangers sont assis sur les bancs en face de la tribune. Devant la tribune, assis à une table, un disciple du maître. Il se lève :
    – Notre bon Père viendra bientôt. Avant de travailler, il se rend à la prière. Respectez ce moment solennel. Renforcez votre foi, car tous ceux qui ont la foi seront guéris ou éclairés."
    Une porte s'est ouverte sur la tribune. M. Antoine sortit de sa chambre : il brillait d'un air animé, son regard se portait sur un monde inconnu. Il a solennellement levé les mains, levé les bras et bougé les doigts pour déverser sur les personnes présentes tout le magnétisme qu'il avait recueilli. Il ferme les yeux et retourne lentement dans ses quartiers, sans avoir dit un mot. L'adepte se lève à nouveau :
    – L'opération est terminée. Ceux qui ont la foi sont guéris ou éclairés."
    La séance est terminée, d'autres spectateurs sont admis et le jeu reprend de plus belle.
    Comment est-il possible que vous demandiez à nouveau que des milliers de personnes soient venues pour être soignées ? Oh, la grande cause est et reste la même partout. Paris, la ville lumière, n'est-elle pas la ville où le voyant est le plus rentable ? Là où la foi s'affaiblit, la superstition prend sa place.
    Ensuite, il y a partout des malades qui ont été abandonnés par les médecins et qui veulent faire un dernier effort.
    De Jemeppe, il y a eu beaucoup d'acclamations dans le monde entier. La presse anti-religieuse a contribué au mieux de ses capacités. Lourdes est démolie quotidiennement, Lourdes où tout le monde peut avoir accès et contrôler librement les guérisons, Jemeppe est loué.
    Un Antoiniste n'est pas autorisé à avoir un médecin à son chevet. Qui peut dire par écrit pour combien de personnes cela a été la cause du décès ?
    Le guérisseur est maintenant mort, mais sa femme lui succède. Il a des adeptes à Bruxelles, en France, en Allemagne, oui, jusqu'en Autriche. Que le temps passe : on ne parlera presque plus d'Antoine et de ses guérisons. Seule la vérité défie le temps.

                                                                    P. L.